DJU-SU KUNG-FU to uniwersalny styl walki obronnej i samoobrony przeciw uzbrojonemu i nieuzbrojonemu przeciwnikowi oparty na przekazach o starożytnej chińskiej sztuce walki w którym uczy się walki przy maksymalnym wykorzystaniu ludzkich możliwości.Wychodząc naprzeciw obecnym potrzebom styl ten ulega ciągłej modyfikacji przez wielu wysokiej klasy Mistrzów i ekspertów sztuk walki dostosowując go do obecnych czasów.
Ta obronna sztuka walki oparta jest na charakterystycznych technikach Kung-Fu ,Wu-shu i Aikido wzbogacona o chiński box i twarde mongolskie zapasy.Ale najbliższe dla tego stylu jest Jiu-Jitsu.Dla tego bardzo często mówi się że Dju-Su Kung-Fu to chińska odmiana Jiu-Jitsu.
Dju-Su Kung-fu wyróżnia się tym iż adept tej sztuki w szybkim czasie uczy się praktycznych i skutecznych technik samoobrony w czasie zagrożenia życia i zdrowia w walce ulicznej ,które opierają się na prostocie,naturalności i ekonomi ruchu.
Dju-Su Kung-Fu zawiera cały system bloków.zasłon i ciosów (atemi-waza) zadawanych z kontry w precyzyjnie wybrane miejsca na ciele przeciwnika.To bardzo złożony system samoobrony przeciw najbardziej brutalnym atakom ,pomija on precyzyjne zasadnicze pozycje występujące w klasycznych stylach kung-fu.Dju-Su Kung-Fu uczy reakcji na ruchy przeciwnika, opiera swą skuteczność o możliwość wykorzystania siły atakującego w celu odparcia ataku.Ruch obrotowy ciała(tai-sabaki)oraz działanie siły odśrodkowej i dośrodkowej jest inspiracją do wszystkiego w Dju-Su,pozorne ustępstwo w tym ruchu oraz wykorzystanie atakującego przeciwnika jest drogą do zwycięstwa.Wymagania tej obronnej sztuki walki dotyczą znakomitego wykształcenia przez adepta,szybkości,reakcji na atak,ogromnej giętkości ciała,zwinności i refleksu pozwalające na odpieranie ataku . Dju-Su preferuje szybką reakcje obronną na atak przeciwnika zakończoną są dżwignią .
W Dju-Su Kung-Fu występują również elementy chińskiej walki Chin-Na polegającej na przechwytywaniu ,uciskaniu miejsc wrażliwych i skręcaniu kończyn w stawach(dżwigniach) w celu unieruchomienia przeciwnika.
Na bogatą i wszechstronna technikę Dju-Su Kung -Fu składają się -postawy,uniki,rotacja i obroty ciałem,pady,przewroty,przechwyty,dżwignie na stawy ręczne,nożne i kręgosłup bloki ręczne i nożne ,oraz zbicia i zasłony,techniki zejść z linii ataku,rzuty(nożne,ręczne,biodrowe i poświęcenia)oraz rzuty niebezpieczne z założona dżwignią i chwytem za głowę ,a także rzuty przez podcięcie,obalenia,trzymania,duszenia,podcięcia ,uciski,chwyty transportowe i uderzenia w miejsca wrażliwe.W Dju-Su Kung-Fu występuje również szeroka gama technik ręcznych i nożnych oraz technik nożnych w wyskoku .Walkę obronną w Dju-Su toczy się w zależności od zaistniałej sytuacji w stójce i parterze w średnim,krótkim i bezpośrednim dystansie czyli w zwarciu.
Do form Samoobrony Dju-Su Kung-Fu zaliczyć można -obronę przed atakiem,pięścią,kopnięciem,duszeniem,chwytem za ręce,tułów,ubranie,włosy i głowę przed jednym i wieloma przeciwnikami.
Obronna sztuka walki Dju-Su Kung-Fu Przewiduje Również obronę przed przeciwnikiem uzbrojonym w nóż,kij,łom,siekierę,butelką,bronią palną oraz przed innymi niebezpiecznymi zagrożeniami szczególnie w obronie życia i zdrowia.
CHAN-SHAOLIN-SI – Styl ten był uprawiany w Chinach jeszcze przed powstaniem Chińskiej Republiki Ludowej i był on zarejestrowany w Chińskim Stowarzyszeniu Kung-Fu.Pochodzi on z Klasztoru Shaolin o czym świadczy sama nazwa tego stylu.( Chan-medytacja lub pięść ,Shaolin-nazwa klasztoru,Si- miejsce położenia klasztoru) Chan-Shaolin-Si jest stylem klasycznym.charakteryzuje się on kombinacjami twardych i miękkich technik wykonywanych w niskich pozycjach.Większość ciosów w tym stylu wykonywanych jest po linii prostej .Duży nacisk kładzie się w tym stylu na siłę ciosów co było domeną mnichów z Shaolin.Charakteryzuje się on ponadto formami technik oddechowych i medytacji ,które są ściśle zespolone z dynamicznymi i statycznymi ćwiczeniami .Styl ten zawiera techniki ręczne i techniki nożne wykonywane w różnych odmianach oraz klasyczne postawy,pady i przewroty,ćwiczenia z partnerem,ćwiczenia polegające na utwardzaniu części ciała wykorzystywanych w walce i formy samoobrony przed uzbrojonym i nieuzbrojonym przeciwnikie
m, także formy wielkiego i małego smoka.
Do rozwoju stylów Chan-Shaolin-Si i Dju-Su Kung-Fu przyczynił się MISTRZ TJERO KHAN.
TJERO KHAN-to Chińczyk pochodzenia mongolskiego .Podczas 2 wojny światowej szkolił się w sztukach walki w armii chińskiej.Tam też poznał „miękkie” chińskie style walki, które następnie wzbogacił o twarde mongolskie techniki.Chińskie Stowarzyszenie Kung-Fu (Chinese Kung-Fu Assocation)nadało mu za jego umiejętności 10 Toan/Dan w dwóch stylach Chan-Shaolin-Si i Dju-
Su Kung-Fu. Tjero Khan w czasie powstania Chińskiej Republiki Ludowej emigruje z tego kraju i przebywa w krajach ościennych. Z początkiem lat sześćdziesiątych przybywa do Europy gdzie staje się prekursorem walki SHAOLIN KEMPO KUNG-FU.